Radicalisme in Mechelen – Oftewel: saamhorigheid, duidelijke taal, liefde en aandacht

Een beetje kunstliefhebber struint in Mechelen graag richting De Garage. Of die door heeft dat de groepsexpo Radical Shapeshifters opgezet is onder de nieuwe naam Kunsthal Mechelen is de vraag. De wereld op z’n kop zetten gebeurt er gelukkig als vanouds. De acht kunstenaars in Radical Shapeshifters zetten radicalisme neer als een positieve en constructieve beweging. Ze kaarten thema’s als ongelijkheid, een dooretterende koloniale geschiedenis en een uitgeputte aarde aan door theatrale monsters, mythische droomwerelden en knotsgekke figuren in video’s...

in te zetten. Doorgedreven plantenonderzoek vind je in zachte textielwerken. Een kapotte wereld zit vervat in frisse protestborden. Inês Neto dos Santos’ werk valt in de stille, poëtische categorie. Fermentatieprocessen zijn letterlijk in haar textielwerken verweven. Wanneer je een ferment op een drager aanbrengt om te drogen, sterven de bacteriën niet, maar slapen ze in. Met enkel een warm badje kunnen ze weer gewekt worden en verder groeien. De draagbare jas die nonchalant op een hanger hangt, leeft dus, door de aanwezige yoghurtfermenten. Een prachtige quilt verbergt een verzameling fermenten die door vrienden uit verschillende landen zijn gestuurd. Het is iets om je warm te houden, maar tegelijkertijd is het zo ook een draagbare maaltijd. Qua intensiteit en brutaliteit staat daar het werk van Alberta Whittle tegenover. ‘Bitch better have my money’ is de niet mis te verstane uitsmijter in de kortfilm waarin een gecreoliseerde mythologische avatar je wakker schudt om WOKE te worden. Whittle hamert met haar werk op dekolonisatie en doet dat door losjes te strooien met lastige beeld- en tekstfragmenten die we allemaal kennen. Pijnlijk zijn zoekfuncties die oppoppen met een onaffe vraag als ‘Why are black f….?’ Door een algoritme aangevuld met ongemakkelijke opsommingen als: ‘fathers absent?, females unattractive?, features unattractive?’. Als de titel na afloop spectaculairder aanvoelt dan de getoonde werken, komt dat omdat de werkelijke wereld niet verder op z’n kop gezet kán worden. Onze omgang met de natuur, elkaar, verleden en toekomst is met een luide klap op de limieten gebotst van wat nog enigszins rechtvaardig of menselijk is. Het zijn geen radicale thema’s meer; de meest idiote ideeën hebben we al werkelijkheid zien worden. Wie voldoende tijd neemt om deze shapeshifters te begrijpen, vindt het antwoord op de vraag wat het dan wél betekent om radicaal te zijn: saamhorigheid, duidelijke taal, liefde en aandacht. Radical Shapeshifters. Met werk van Alberta Whittle, Antonia Phoebe Brown, Cihad Caner, Inês Neto dos Santos, Marleen Rothaus, Naomi Rincón Gallardo, Tom Hallet en Yeşim Akdemiz. T/m 14.04 in De Garage in Mechelen. Inkijk in Radical Shapeshifters in De Garage

Related Posts