De bus stopt in een donker weiland. Als we uitstappen, zuigen mijn laarzen zich vast in de modder. Alles wat ik aan heb mag vies worden of kapotgaan. Het miezert. In de verte zie ik de anderen. Ze zijn met veel. Honderden. Duizenden misschien wel. We volgen de menigte en dan zie ik de gigantische hal opdoemen. IJzeren poortjes loodsen ons gesorteerd naar binnen. Binnen klinkt muziek, de hal is versierd met rode en witte vaandels. Nog twee dagen tot...