Vergeten wie het me stuurde (sorry!), maar dit verhaal prijkt al enige tijd op mijn bureaublad.

Op een koude januariochtend zat een man viool te spelen bij een metrostation in Washington DC. Hij speelde zes stukken van Bach, zo’n drie kwartier lang. Terwijl de hal zich vulde met zijn vioolklanken, kwamen 1100 mensen voorbij.

Twintig voorbijgangers gaven geld, zonder te stoppen. In totaal belandden 32 dollar in het mandje. Er was een kind van drie dat stil bleef staan om te luisteren, maar zijn moeder trok hem verder. Tegenstribbelend ging de kleuter mee, het hoofd omgedraaid naar de violist. Er waren meer kinderen die stopten, allemaal werden ze door hun ouders gedwongen door te lopen. O ja, zes volwassenen hielden stil om te luisteren. Zes van de 1100.

De violist was Joshua Bell, een van de meest getalenteerde muzikanten van deze tijd. Hij speelde op een viool van 3,5 miljoen dollar. Twee dagen voor zijn metro-optreden trad hij op in het uitverkochte theater van Boston, de kaartjes kostten gemiddeld  100 dollar.

Het metro-optreden van Bell was onderdeel van een door de Washington Post bedacht sociaal experiment. Over perceptie, smaak en de prioriteiten van mensen. De vraag was: hoe ervaren we schoonheid in onze dagelijkse omgeving op een moment dat het niet echt uitkomt? Stoppen we om te genieten? Herkennen we talent in een onverwachte context?

Het verhaal op mijn bureaublad verbindt een mogelijke conclusie aan het experiment. Als we niet eens bereid zijn onze pas in te houden om te luisteren naar een briljante  muzikant die de beste muziek ooit geschreven speelt, hoeveel andere vormen van schoonheid laten we dan elke dag aan ons voorbijgaan?

Zaterdag 11 januari speelt Joshua Bell met de Academy of St. Martin in the Fields in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen. Er zijn meer dan duizend stoelen beschikbaar,  een kaartje kost gemiddeld vijftig euro. Hoeveel zou hij in zijn mandje krijgen als hij vrijdagochtend alvast een uurtje Bach gaat staan spelen tussen het winkelend publiek van Corio Center?

WIDO SMEETS