Vanwege de Nacht van de Nacht prijkten enkele weken geleden foto’s van nachtelijk Maastricht op de cover van Dagblad de Limburger. Mooi of niet mooi, oordeel zelf, aldus het onderschrift. De suggestie was duidelijk: een feeëriek verlichte binnenstad is mooi, de industriële Maaskade met het vervallen complex van Landbouwbelang, de kranen, loskades en de fabriekshallen van Sappi zijn lelijk.
Een curieuze opvatting, omdat steden aan het water hun industrieel erfgoed juist koesteren. Iedereen kent de voorbeelden.
In Maastricht is dit niet zo evident. Daar wil men de noordelijke Maasoever offeren aan hotels, woningbouw, een theater en een casino. Zou er nu echt niemand zijn die de cultuurhistorische allure onderkent van die rivieroever? Natuurlijk wel, al moeten we vrezen dat ze zijn ondervertegenwoordigd op de plekken waar de besluiten vallen.
De expositie Glocal Affairs in de voorbeeldig opgeknapte Timmerfabriek heeft afgelopen maand duizenden bezoekers een idee gegeven van de beeldende kunst in deze contreien, én overtuigd van de zin van restauratie. In dit nummer doet Guus Beumer, directeur van NAi M en Marres, een oproep aan de stad af te zien van de plannen met de Timmerfabriek. Er vijf uiteenlopende cultuurinstellingen onderbrengen doet geen recht aan de architectonische kwaliteiten van het gebouw. Volgens Beumer is de Timmerfabriek een internationale A1 locatie waar je zelfs het MoMA voor zou kunnen interesseren om er een dependance te beginnen.
Als je nog een stap verder durft te denken, zou je de immense hal van ex-Landbouwbelang erbij kunnen betrekken, een volume dat als potentiële presentatieruimte in deze vorm nooit meer beschikbaar zal komen. Waarom niet: een ondeugende tegenhanger van de voormalige turbinehal bij Tate Modern in London, ook gelegen aan een ooit afgeschreven rivieroever? Tate-Mini aan de Maas, als dát geen city branding is…
Terug naar Glocal Affairs. De expositie over het globale en het regionale in de beeldende kunst leverde veel reacties op: in dit nummer ruim aandacht daarvoor.
Ad van Liempt, bedenker van het tv-programma Andere Tijden, zette voor ons op een rij waar de plotse populariteit van geschiedenis op televisie vandaan komt. Verder bevat dit decembernummer, net als vorig jaar, uitsluitend interviews. Met Guus Beumer dus, ontwerptrio Demakersvan, danseres Maartje Hermans, museumdirecteur Jan Hoet, uomo universalis Michel Huisman, schrijver/dichter Mustafa Kör en filmmaker Frank Scheffer. Mooi rijtje.