'Omdat het leven godverdomme zo schoon is' - De fotografie van Michiel Hendryckx

niet nodig. Alsof dat niet genoeg is. 

‘Bijna alle nieuwe ontwikkelingen vind ik interessant’, zei Hendryckx in een interview bij de opening van een expositie van zijn werk in Genk, en de presentatie van het boek daarbij. Ze kregen allebei Schoonheid als verzet mee als titel. Grote woorden bij een man die met zo weinig pretenties te werk gaat, en als fotograaf het liefst buiten beeld blijft. Of is dat slechts schijn?

 ‘Ik heb geleefd terwijl ik me de ogen uit de kop heb gekeken’, zei Hendryckx in het interview in, uiteraard, De Standaard Weekblad, ‘en door me de ogen uit de kop te kijken, heb ik wellicht ook meer geleefd.’

Bij Michiel Hendryckx gaan bewondering en verontwaardiging gelijk op

Zijn leven langs is Michiel Hendryckx (Adinkerke, 1951) persfotograaf. Het boek noch de expositie in Gent wenst hij als carrièreoverzicht te zien. ‘Het is altijd mijn wens geweest om van dag tot dag voor een krant te mogen werken. Deel te zijn van het dagelijks leven’, zegt hij in zijn voorwoord bij Schoonheid als verzet. ’Bij het fotograferen en zeker bij het schrijven is de lezer, de toeschouwer altijd nabij. Ik heb nooit werk gemaakt om in schoendozen weg te zetten. Ik ben altijd op zoek gegaan naar een duidelijke taal om te informeren, te ontroeren. En schoonheid was daarbij het lokmiddel om gezien te worden.’    

In het interview legt Hendryckx uit waarom hij zijn foto’s coûte que coûte wil delen met de wereld. ‘Omdat ik zieltjes wil winnen! Omdat het leven godverdomme zo schoon is, en zoveel mensen het niet zién!’ Hij ziet zichzelf als een dwangmatige missionaris, daarom schrijft hij ook zo graag een tekst bij zijn foto’s; net als de reeks Altijd ergens, altijd iets mogen we zijn boeken zien als handleidingen. ‘Want net als een tekst moet je een foto leren lezen en moet je er de tijd voor nemen.’

Zijn ambities zijn puur journalistiek, een herkenbare stijl heeft de West-Vlaming niet willen ontwikkelen. ‘Wat op de foto staat is hoofdzaak, niet wie hem heeft gemaakt.’ Tegelijkertijd is hij hartstikke uitgesproken. Bewondering en verontwaardiging gaan bij hem gelijk op. ‘Als ik zo vaak opjaag in al wat fout loopt in de wereld, dan is dat omdat de wereld me zo na aan het hart ligt. De dag dat ik mijn verontwaardiging verlies, is de dag dat ik niet meer in staat blijk om lief te hebben. Onverschillig zijn, dat is dood zijn.’

Haltwhistle, Northumberland, april 2009. Hadrian’s Wall op de grens tussen Engeland en Schotland. Landschapsschilder Harry D. Hall is de avond voordien moeten vluchten voor de regen. In alle vroegte komt hij zijn schilderij afwerken. Ik vraag of ik hem op de rug mag fotograferen, zodat het beeld op het doek samenvalt met het landschap. Meteen was de foto een favoriet. foto’s & tekst Michiel Hendryckx

Gent, 1 september 2012. Louis met Flip in het bed van zijn vader.

Auschwitz-Birkenau, juli 2010. De tekst ‘verhalte dich ruhig‘ (blijf rustig) staat op verschillende plaatsen in de vrouwenbarakken van het vernietigingskamp. Er zijn geen woorden voor dit ontaarde cynisme.

Verdun-sur-le-Doubs, juni 1988. ‘Het verleden is een ver land waar alles anders is.’ De foto is gemaakt in Hôtel du Soleil d’Or, ooit een favoriete stop halfweg naar het zuiden. Het is zinloos naar de plek op zoek te gaan, ze bestaat niet meer. In mijn auto heb ik lang een schriftje gehad met adressen van hotels. Ze zijn op één na allemaal gesloten, dichtgetimmerd of gesloopt. Of nog erger, de vernieuwzucht heeft ze staande vermoord. De glurende vrouw is wel nog altijd een goede vriendin. Ik ben ondertussen peter van haar zoon.

Michiel Hendryckx, Schoonheid als verzet. Tot 16.11 in de Sint-Pietersabdij in Gent. Het gelijknamige boek is uit bij Hannibal Books. historischehuizen.stad – gent.be – hannibalbooks.be