Met vijftien nieuwe verhalen van hun album Doing the Dishes trekken The Nits de wereld over. Op 8 maart doen ze Perron 55 in Venlo aan. Een gesprek met zanger Henk Hofstede over idolen en zijn verlangen naar ouderwetse Hollandse winters.
Het grote verlangen van Henk Hofstede
Henk Hofstede omschrijft het nieuwe Nits-album als “een bundeling korte verhalen”. De vorige plaat was erg langzaam en donker. “Nu kiezen we bewust voor hele puntige, snelle nummers.”
The Flowers, de eerste single van Doing the Dishes, handelt over “de bittere realiteit van een oorlog in Afghanistan die in Nederlandse huiskamers terecht komt.” Het lied dat hem inspireerde was Where Have all the Flowers Gone? van folkzanger Pete Seeger. “Het is geen aanklacht, geen politiek pamflet. Ik presenteer veel verschillende beelden, van helikopters tot een klein bosje bloemen op een oorlogsgraf in Nederland. Het is aan de luisteraar om het geheel verder in te kleuren.” Is het niet moeilijk om bij zo’n ingrijpend verhaal de juiste muzikale sfeer te vinden? Hofstede: “Nee. We maken juist altijd eerst de muziek. Wel zing ik tijdens de eerste spontane opnames verzonnen woorden die in me opkomen. Tussen die ‘fantasietaal’ vind ik dan hier en daar woorden die me verder kunnen brengen in mijn schrijfproces. Maar wat er dan precies gebeurt, blijft eigenlijk onverklaarbaar.”
In No Man’s Land, het openingsnummer, spelen uiteenlopende invloedrijke personen de hoofdrol. Elvis doolt ’s nachts rusteloos door Graceland, en Elena Ceaucescu, de vrouw van de Roemeense dictator, telt haar schoenen. Ook onze koningin kan de slaap niet vatten en het verhaal eindigt met het beeld van Lodewijk XIV in zijn enorme paleis. ”Het is ongewoon om deze verschillende historische figuren een rol te geven in een popsong, maar voor mij werd het steeds duidelijker waar het nummer over moest gaan: wat is de invloed van macht?”
In een aantal nummers op Doing the Dishes gebruikt Hofstede de metafoor van neerdwarrelende sneeuwvlokken. “Misschien komt dat voort uit verlangen”, vertelt hij. “Ik ben een schaatser en ik mis de echte Hollandse winters heel erg. Mijn jongste dochter is tien, zij heeft nog nooit op natuurijs kunnen schaatsen. Terwijl ik er vroeger zo van heb genoten.” Het zijn details die meestal onbewust aan zijn songs worden toegevoegd. “Pas als ik de nummers ga spelen, is er ruimte voor dit soort interpretaties.”
De beeldtaal die Hofstede gebruikt, doet denken aan de gedetailleerde historische verhalen uit In Europa van Geert Mak. “Grappig dat je dat zegt”, reageert hij. Hofstede is een liefhebber van het boek en de tv-serie. “Ik bekijk het programma met mijn oudste dochter, die zeventien jaar oud is. Ze heeft het boek de afgelopen zomer gelezen en is helemaal verslaafd geraakt.” Hofstede heeft altijd veel belangstelling gehad voor de Grote Oorlog. “Het is een belangrijk ijkpunt in de Europese geschiedenis. Ik kom zelf vaak in de streek rond Verdun. Familieleden hebben daar een huis en ik breng er gedeelten van mijn vakanties door. Ik heb al in heel wat loopgraven gesnuffeld.”
De titel van de cd heeft Hofstede geleend van de oude liedjessmid Leonard Cohen. “Muziek is voor bruiloften, begrafenissen en voor tijdens de afwas”, is een uitspraak van Cohen die Hofstede altijd is bijgebleven. “Cohen is een van mijn grote voorbeelden. Ik heb hem eenmaal ontmoet, in 1988 in Brussel. Hij kende onze muziek. Hij stond aan de vooravond van een wereldtour en we zaten samen te eten in de kantine van een tv-studio. Toen vroeg hij of we hem wilden begeleiden tijdens die concerten.” Dat is er toen uiteindelijk niet van gekomen, maar hij is Cohen sindsdien wel blijven volgen. Met het Avalanche Quartet vertolkt hij uitsluitend Cohen-songs. “En voor de Finse tv heb ik een film gemaakt over Cohens huis in Griekenland waar hij zijn eerste twee platen heeft gemaakt.”
Cohen is inmiddels 74 jaar en gaat dit jaar weer optreden. Hofstede: “Daar kan ik me al echt op verheugen.” Is het een geruststellende gedachte dat je op gevorderde leeftijd nog steeds relevante muziek kunt maken? “Muzikanten die op oudere leeftijd actief blijven, vind ik een interessant nieuw fenomeen. Johnny Cash heeft zijn loopbaan bijvoorbeeld op een waardige manier afgesloten. Eigenlijk zijn we aan het verkennen wat er dan precies gebeurt.”
Op 8 maart komen The Nits naar Limburg. Hoe is dat voor een artiest die overal in de wereld heeft gespeeld? “De optredens die we geven zijn vrijwel hetzelfde, of we nu in Zürich staan of in Venlo.” Maar het reizen maakt een buitenlandse show voor hem toch speciaal. “Toen we vroeger naar Helsinki moesten gaan, waren we twee dagen onderweg. Dat was een tocht naar het einde van de wereld. Voor een groep muzikanten is het ook belangrijk om niet altijd na je optreden naar huis toe te gaan. Ik merkte toen dat onze band dan in een korte tijd ongelooflijk veel beter werd.”
