Anne Stijnen
Geulle, 1997
Maastricht Academy of Media Design and Technology
Anne Stijnen moest nog afstuderen toen ze samen met haar broer door Museum Land van Valkenburg werd gevraagd om te exposeren. Eigenlijk wilde ze in de voetsporen van haar vader Loek treden, die architect Loek is. Tot ze tijdens de algemene propedeuse het vak grafische vormgeving kreeg. “Architectuur zal een grote interesse blijven maar ik had het gevoel dat ik met grafische vormgeving meer uit mezelf kon halen. Zeker toen ik de typografie ontdekte. Letters intrigeren me enorm.”
Al heeft ze inmiddels haar eigen grafisch bureau opgericht, het is de bedoeling dat ze ook als autonoom grafisch kunstenaar gaat werken. Ze ziet er niet veel uitdaging in om uitsluitend posters voor events te ontwerpen of een nieuwe huisstijl voor bedrijven. Liever spreekt ze van een eigen auteurschap. En typografie is dus haar ding. “De vorm van de traditionele en herkenbare letter wil ik behouden om de beschouwer houvast te geven, waardoor die in contact blijft met mijn werk. Daarbinnen kun je heel erg variëren en je eigen ding doen. Volledig abstract werken vind ik weer net iets te veel van het goede.”
In Valkenburg toont ze een aantal series met een soms abstracte, soms heel herkenbare weergave van het alfabet. Nu eens heel abstract, dan weer heel herkenbaar. “Dat spanningsveld vind ik heel interessant. Ik zoek bij elk kunstwerk naar de juiste balans.”
Voor haar afstuderen heeft ze een leesletter ontworpen waarin probeert emoties te verwerken. Bij bij wijze van alternatief voor emoticons, die haar mateloos irriteren. Ze heeft een typografische manier gevonden door de emotie in een stem de doorslag te geven. Hoe luider iemand spreekt, hoe ‘zwaarder’ de letter. En als iemand snel spreekt, geeft ze die emotie weer door de spatiëring van de letters aan te passen. “Heel herkenbaar voor de kijker.”
