Eigenlijk zijn alle voorstellingen van Jan Martens pleidooien voor diversiteit. Anders dan vakgenoten zweert de choreograaf niet bij één soort perfectie uitgevoerd door ranke lichamen op de toppen van hun technisch kunnen. door Paul van der Steen Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones van gezelschap GRIP is weer zo’n verzetsdaad tegen de eenvormigheid op het podium en in de samenleving. Nog niet eerder werkte Jan Martens (Beveren, 1984) echter met zoveel mensen op het podium: zeventien in...
Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.