SALLY’S Danslab in Maastricht biedt een springplank voor aanstormend choreografisch talent. Audrey Apers is dolbij met alle zakelijke en inhoudelijke hulp. “Deze ondersteuning is cruciaal.” DOOR FONS GERAETS

Choreografe Audrey Apers was zoekende naar een stevige structuur voor haar dansvoorstelling Remote toen ze de oplossing in haar schoot kreeg geworpen: de roman Macht van de Britse Naomi Alderman die ze aan het lezen was. In dat boek kunnen vrouwen met hun wijsvinger stroomstoten uitdelen om zo hun mannelijke belagers uit te schakelen.

“Door die elektropower zijn vrouwen plots fysiek sterker en worden de huidige machtsverhoudingen op hun kop gezet”, zegt Apers met een lichte triomf in haar stem. “Dat vond ik een fantastisch uitgangspunt.” Het leidde tot een performance – met dank aan de RWTH, de technische universiteit in Aken, voor de geleverde expertise – waarbij haar kostuum was bedekt met sensoren die al haar bewegingen nauwgezet registreerden. Die data werden doorgestuurd naar een computer en omgezet in elektronische klanken. “Om een voorbeeld te geven: als ik mijn hand naar boven bewoog werd het geluid hoger, als ik mijn arm draaide leverde dat een metaalachtige geluid op.”

Voor Apers (Antwerpen, 1991) was deze combinatie van dans en geluidskunst een experiment. Om het aan den lijve te ervaren was het noodzakelijk om zélf de vloer op te gaan. Ze speelde de voorstelling in december tijdens Winternights in Maastricht. “Het is een eerste proeve. Een dansonderzoek. Ik ben blij met het resultaat maar wil het technisch perfectioneren. Ik ben hier voorlopig niet mee klaar.”

Remote is, na Day Dream Space, de tweede voorstelling die ze in korte tijd maakte in samenwerking met Danslab, de ‘onderzoeksplek voor nieuw makerstalent’ van SALLY Dansgezelschap Maastricht en VIA ZUID Talentontwikkeling in de podiumkunsten Limburg.

Podiumkunsten De dansers in het Danslab worden ondersteund door VIA ZUID dankzij gelden van het Fonds voor de Podiumkunsten. Samen met twee andere choreografen, Ryan Djojokarso en Patrizio Bucci, krijgt de in Brussel woonachtige Apers alle mogelijkheid om haar vakmanschap te verkennen en uit te bouwen. Ik spreek haar op de derde etage van AINSI, de voormalige cementfabriek van Maastricht, waar ze gebruik kan maken van de studio. “Deze ondersteuning is cruciaal. Een schrijver kan eender waar aan een tafeltje zitten, maar dansers hebben fysieke ruimte nodig. Zelf een studio huren is voor mij onbetaalbaar. Door deze werkresidentie valt die zorg weg. Daar ben ik heel dankbaar voor.” Behalve facilitaire en zakelijke ondersteuning is er ook coaching. Die feedback vindt ze belangrijk. “Ik ben inhoudelijk autonoom, maar goede gesprekken en sparringpartners zijn nodig voor je ontwikkeling. Een outside eye als reflectie. Maar aan het einde van de dag is het mijn creatie.”

Als achtjarige wilde Audrey Apers tennisster worden. Maar na een kinderworkshop (“in de zomer, als alle ouders hun kinderen ergens dumpen”) raakte ze verknocht aan dans. Ze volgde de Koninklijke Balletschool in Antwerpen en daarna de opleiding moderne theaterdans aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam. Met het diploma op zak ging ze in 2013 als danseres aan de slag: eerst bij SALLY, een jaar later bij LeineRoebana. “Maar ik heb altijd de kriebels gehad om zelf te maken”, vertelt Apers. Daarom kwam de uitnodiging van Ronald Wintjens, algemeen directeur van SALLY, om mee te doen aan het Danslab als een geschenk uit de hemel. “Ik heb de sprankel om te creëren en daarvoor krijg ik hier alle ruimte. Ik wil niet achter een bureau zitten om na te denken over mijn bewegingsidioom, maar doen en reflecteren. Ik wil mijn drijfveren onderzoeken en mijn handtekening verfijnen.” De Vlaamse choreografe vindt dat ze in dit eerste jaar is gegroeid als maker, stappen voorwaarts heeft gezet in de ontwikkeling van haar danstaal. “Ik begin steeds beter te begrijpen wat ik belangrijk vind. Ik focus me niet alleen op de brede stroom, ik heb ook interesse in de vele zijriviertjes.”

Wat zijn haar wensen en ambities als choreografe? Is ze daar überhaupt al mee bezig? Jawel, ik denk daar heel bescheiden over na, zegt ze. “Ik vind allianties heel belangrijk. Ik wil graag werken met mensen uit andere disciplines: lichtontwerpers, muzikanten, kostuummakers, beeldend kunstenaars. Dat interdisciplinaire leidt tot spannende processen en magie, zoals Day Dream Space met Tim Scheffer die ik leerde kennen tijdens Talent Lab 2017. Het publiek een totaalbeleving laten ervaren. Daar zou ik veel voldoening uit halen.” Of dans dan wel het primaat moet krijgen? Audrey Apers: “Pfft, da’s moeilijk om over te spreken. Ik kies voor beweging omdat ik me het beste in die taal kan uitdrukken, maar andere elementen vind ik gelijkwaardig. Er is geen rangorde. Voor mij niet.” Niet vreemd dus dat ze bewondering koestert voor Romeo Castellucci, de fameuze Italiaanse toneelregisseur die het liefste ook decor, licht en kostuums ontwerpt. “Wat mij erg raakt”, zegt ze, “is als iemand erin slaagt om elk toneelelement tot in de finesses uit te werken. Ook al valt de voorstelling tegen, zo’n oog voor detail getuigt van echte liefde voor het vak. Dat apprecieer ik tot in het oneindige.”

Audrey Apers is op 29 januari te zien tijdens de Sneak Peek in Parkstad Limburg Theaters Heerlen. Samen met Sam Scheuermann verzorgt ze deze blinddate in het theater. Plt.nl, viazuid.com