We kunnen niet meer ontweten

Ik weet niet hoe het u vergaat, ik ervaar de klimaatcrisis als een grote worsteling met mezelf. Afhankelijk van wie ik ben gedurende de dag verandert mijn denken. 

Als museumdirecteur kan ik weinig begrip opbrengen voor klimaatactivisten die met veiligheidshamers Venus voor de spiegel in de National Gallery beschadigen. Als hoofdzakelijk euregionaal georiënteerde burger heb ik dan weer minder moeite met het bezetten van de A12 door demonstranten. Als een zich op de Kerst verheugende bourgondiër heb ik nog niet ontdekt hoe ik mijn culinaire status behoud zonder vlees op mijn bord. Als aanstaande opa van een kleindochter vrees ik hoe de wereld er voor haar uit gaat zien. Als globetrotter kriebelt het om in 2024 weer naar bijzondere vakantieplekjes op aarde te vliegen. Ben ik de enige met deze worsteling? Ik weet zeker van niet. 

Hoe behoud ik mijn culinaire status zonder vlees op mijn bord?

Wat ik wel weet is dat musea een rol kunnen en moeten spelen om te helpen bij deze worsteling. Musea zijn veilige en vertrouwde plekken om samen met anderen hierover te praten. Om te informeren, inspireren en verschillende perspectieven te laten zien. Om polarisatie te voorkomen door samen de discussie aan te gaan. 

De oplossing voor de klimaatcrisis ligt immers niet bij één individu maar bij ons samen. Dat ontslaat u en mij echter niet van het nemen van actie, veel kleine stapjes samen hebben een enorm effect. Dan realiseren we de benodigde maatschappelijke ommekeer, dan realiseren we samen een revolutie. Revolutie Aarde, de beleving die in december opent in ons museum sluit af met de boodschap: 

Nu je het weet kun je het niet meer ontweten
Je weet wat je te doen staat, het is tijd om aan de slag te gaan.
Samen maken we de toekomst, geven we deze tijd weer waarde
Het is de hoogste tijd, start Revolutie Aarde.