‘Een skydivende olifant met een paars pakje aan’ tikt Lieven in de zoekbalk van het AI-programma Dall-E2. Al na enkele seconden zien we vier afbeeldingen geboren worden, gegenereerd door Openai.com op basis van miljoenen afbeeldingen waarmee deze AI is getraind.

Jammer dat het pakje in plaats van een kledingstuk een DHL-pakje is geworden. De zaal die Lieven de ingetikte woorden aangaf, lacht om die domme kunstmatige intelligentie. Als Lieven dan echter ‘pakje’ vervangt door ‘jasje’, en ‘Vermeer’ toevoegt, komen vier nieuwe plaatjes tevoorschijn die al best serieus moeten worden genomen. Ik vraag me af of beeldende kunstenaars mogelijk werkloos zullen gaan worden door toedoen van Dall-E2 en een woordenvirtuoos achter het toetsenbord.

De zaal lacht om die domme kunstmatige intelligentie

Vele voorbeelden komen langs, het meest confronterend daarbij is voor mij dat we zonder het te weten de AI trainen. Met alle bergen foto’s en meer, getagd met tekst, die ieder van ons online zet. Totdat de AI slim genoeg is om zichzelf en andere AI te trainen, razendsnel.

Wat betekent dat voor mijn zingeving, maar ook van de mensheid, als AI alles beter en sneller kan? Ik vind het plezierig en zinvol om naar beste kunnen een betekenisvolle column te schrijven, daarbij de lezer in gedachten nemend. Maar wat als AI, met een handvol in een zoekbalk geplaatste woorden van mijn kant, gekoppeld aan de Facebook, Instagram en Linkedin data van alle ZOUT lezers, een veel betere column schrijft? De zin zou me snel overgaan.      

Met negen collega’s oriënteerden we ons in een volle zaal in de Maaspoort in Venlo op een nieuwe expositie over kunstmatige intelligentie. De Vlaamse wetenschapscommunicator Lieven Scheire nam ons bijna twee uur mee door de wereld van AI. Zwevend tussen hoop, angst, berusting en activisme kan ik voorlopig maar één ding denken. Mens, bezint eer ge begint.


Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.