Zuiderl’eau!
– Zeg René, ik geloof dat het niet echt pluis is in bladenland, klopt dat?
– De kiosken puilen anders nog behoorlijk uit. Ja, de titels veranderen nogal eens, ik zag zelfs een blad dat Michael Jackson heet. Van veel creativiteit kun je die bladenjongens niet beschuldigen.
– Ook commercieel schijnt het niet zo goed te gaan in die business. Maar ze vragen er toch om, met die malle titels?
– Leg uit Wil, ik ben niet zo commercieel zoals je weet. Al heb ik toch ooit een aardige bankrekening bij elkaar gespeeld.
– Nou, zo’n titel als dit blad, Zuiderlucht, zeg nou zelf, die is toch niet meer van deze tijd?
– Hoe bedoel je, ik vind die titel nou net het beste van dat hele ding.
– Aal eens gehoord van Boomers? Da’s tenminste een naam!
– Zeker, daar heb ik zelf al eens een interview voor mezelf in gekocht. Mooie foto erbij van mij losjes leunend tegen een rode Maserati bij Chateau Neercanne. Maar ik hoor dat het blad alleen gelezen wordt door mannen die er zelf in staan.
– Wérd, René, werd. Want het is ter ziele. De crisis hé. Maar de makers zijn niet voor een gat te vangen, dat zijn echte profi’s. Ze schijnen een doorstart te maken onder de titel Cadeau!
– Chapeau, hoor. Wat een niveau! Cadeau! Goud waard, zo’n titel, als je het mij vraagt.
– Inderdaad. En snap jij nou waarom die koekenbakkers van Zuiderlucht in deze barre tijden zo hardnekkig vasthouden aan hun titel?
– Ikke nie! Maar, Guillaume de la Cimetière, waarom ga jij die jongens dan niet uitleggen dat ze moeten veranderen. Time for a change, zelfs die Obama had het in de smiezen. Maar welke titel had je in gedachten?
– Simpel, René. Wat klinkt er nóg beter dan chapeau, niveau en cadeau? Zal ik ’t maar verklappen dan? Zuiderl’eau, jongen, Zuiderl’eau. Met apostrof en uitroepteken!
