Melanie De Biasio wordt wel de Belgische Billy Holiday genoemd. Dat cadeautje neemt ze met alle plezier aan. “Maar ik laat me niet graag een bepaalde kant opduwen.” DOOR EMILE HOLLMAN
De nacht en de stilte zijn nooit ver weg in de songs van Melanie De Biasio (1978), de Waalse jazz- en soulzangeres uit Charleroi. Zeker, dat is pure interpretatie. Haar stem – zwoel en soms onderkoeld sensueel – klinkt nu ’s morgens, door de telefoon. In de nabije toekomst wacht haar een nieuwe reis, vooral langs talloze concertzalen in Frankrijk. Maar eerst is er bijzonder concert in Charleroi. Melanie is een geboren Carolo, zoals de inwoners van de Waalse in een industriestad worden genoemd.
Nog voordat ze die stad verliet om fluit en zang te studeren aan het Conservatorium van Brussel, zong ze in grungy rockbands. Op haar cd Blackened Cities uit 2016 doet ze in woord en muziek verslag van de steden waar ze graag in mag verdwalen voordat ze het podium betreedt. Ze bleef hangen in Brussel maar kocht een jaar geleden het voormalige Italiaanse consulaat in Charleroi, een prachtige plek voor een dochter van een Belgische moeder en een Italiaanse vader; hij kwam uit Friuli om in de staalfabrieken van Cockerill-Sambre te werken. Het concert in Charleroi is ook de kick-off om geld bijeen te brengen om het pand te verbouwen tot een centrum voor kunstenaars, Alba genaamd – Italiaans voor ‘dageraad’. “Er is veel energie in Charleroi, een stad in opbouw. Alba moet vooral een groot huis zijn voor niet alleen musici maar ook dichters, schrijvers of filosofen. Een huis van stilte waar ze in alle rust kunnen werken waaraan ze maar willen werken. Het is ook niet uitsluitend voor jonge talenten maar ook voor kunstenaars die misschien al op hun retour zijn en nieuwe uitdagingen zoeken.” De Biasio gaat zelf ook wonen in deze stedelijke oase. Ze wil er graag de sfeer brengen die ze zich herinnert van de lange zomers in Italië met haar familie. Ze werkt nog aan een concept en hoopt dat ze Alba binnen een jaar kan openen. “Ik voel nu al dat het project breed gedragen wordt.”
Melanie De Biasio. foto Jérôme Witz.
Melanie De Biasio toerde door Canada, Rusland, Europa. “In elke cultuur luisteren mensen anders naar muziek. Maar ik voel zeer bevoorrecht dat de intentie om naar mijn songs te luisteren overal goed is. Er is veel aandacht, er is veel stilte. Het gaat niet om mij, het gaat om de muziek.”
Tot nu toe maakte ze vier cd’s waarvan de laatste, Lilies, in 2017 verscheen. Ze werkte met Arno Hintjes, tal van Belgische jazzmusici, toerde door Europa met de Amerikaanse band Eels en werd uitgenodigd door Jools Holland, pianist en BBC-presentator van het muziekprogramma Later with Jools Holland. Het schrijven van nieuwe nummers zoekt ze niet op. Ze laat het gebeuren op momenten dat de muzikale concentratie het hoogst is, rond repetities bijvoorbeeld. Inspiratie haalt ze vooral uit boeken, films en het observeren van mensen. Niet dat ze er op uit is om woorden te persen uit zulke ervaringen. “Het komt wanneer het komt. Ik lees nu een boek van de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho maar niet met de intentie om daar per se iets uit te halen.”
Op zoek naar een karakterschets tekende de Belgische krant De Morgen ooit op dat Melanie De Biasio zichzelf wel kon vinden in een kruising tussen Oedipus’ dochter Antigone, filmheld Forrest Gump en gitaargod Jimi Hendrix. Complex dus maar met een enorme overgave. De overgave die binnen komt als ze zingt of dwarsfluit speelt op het podium. Bij de Warande in Turnhout waar ze in februari te gast is, refereren ze aan Nina Simone, Sade en zelfs de Velvet Underground. Ook veel gelezen is de vergelijking met Billy Holiday. Hoe voelt ze zich daaronder? “Ik begrijp dat iedereen naar referenties zoekt bij nieuwe muziek, dat doe ik zelf ook. En je kunt het slechter treffen hè. Toen ik op het Conservatorium zat, had iedereen het over Billy Holiday. Bij mij werkt zoiets averechts. Ik wil niet graag een bepaalde richting opgeduwd worden. Later heb ik haar toegelaten en ontdekt dat ze de bezorger en het bezorgde is, ze is de muziek en ze is de woorden. In een andere tijd, in een andere ruimte.”
De laatste tijd luistert ze vooral naar klassieke muziek. De Russische pianist Vladimir Horowitz meer bepaald. “Hij speelt de mazurka’s van Chopin zo prachtig. Ik kan het niet anders beschrijven dan dat hij ruimte schept in mijn lijf, hij doet iets met me. Ik heb dat ook bij Jimi Hendrix, mijn lichaam antwoordt op hun muziek.”
Melanie De Biasio. Op 21 februari in CCHA/cultuurcentrum Hasselt, ccha.be. Op 27 februari in Schouwburg de Warande Turnhout. warande.be
