Hoewel we al jaren dezelfde rondjes lopen, staat Laika bij een splitsing of afslag altijd keurig te wachten tot ik er ben, waarna hij iets voor me de weg vervolgt, maar niet zonder toch even om te kijken of ik hem ook daadwerkelijk volg.
Zoals ook mijn eigen doen en laten doordrenkt is van dagelijks repeterende handelingen die ik, als ik er over nadenk, ook heel anders kan doen of gewoon kan laten.
Soms is het heel goed even stil te staan. Die andere afslag in overweging te nemen. Niet dezelfde fouten opnieuw te maken. De mensheid zou van zichzelf wat kunnen leren.
Aan de weg, 2012, olie-linnen, 60-60 cm
