Naarmate ik (persoonlijke) gebeurtenissen in een korte tijd vaak moet vertellen, wordt het verhaal alsmaar korter. Meteen to the point, zonder franje. Daarbij verlies ik een behoorlijk stuk van de emoties, maar dat heb ik vaak als een voordeel ervaren.
Afgelopen zondag stond ik tijdens de opening van een tentoonstelling opnieuw voor een groot werk dat ik in 2020 maakte naar aanleiding van een chemo-periode van mijn partner in 2011. En weer merkte ik dat het verhaal bij elke herhaling korter werd.
Maar wat me nog het meest verbaasde, was de afstand die het werk van me genomen had; alsof het veel meer op zichzelf stond, beeldend zijn hoofd met gemak boven water hield. Met het verstrijken van de tijd worden mijn beelden eigen dingen die zelfstandig hun weg zoeken. En dat voelt ook wel goed.
Kunstgarage Franx – expo Albert Verkade/Mat van der Heijden
Galerie Ramakers – Deelname “Imagine” groepsexpositie
Expositie Imagine, Galerie Ramakers – Den Haag. Links: Change – Stay, rechts: 9 werken op papier
