Albert Verkade leerde ik kennen via mijn galerie. Het is alweer een aantal jaren geleden dat we samen exposeerden in Den Haag en Stiphout, maar tijdens mijn laatste expo in juni verscheen hij monter en wel op de opening om toch even bij te praten. Vervolgens stapte hij weer op zijn fiets naar Schiedam, waar hij woont en werkt. Innemende man.
Soms heeft beeldende kunst een meditatief karakter zonder bovenmatig spiritueel te willen zijn. Wat in je zit is vaak moeilijk onder woorden te brengen. Het wordt maar al te vaak, en meestal ten onrechte, gelinkt aan allerhande (godsdienstige) retraites en bezinningsbijeenkomsten met zelfreinigende en helende krachten.
Ik volg de pijltjes van Albert en zie de zon, maar ook een tandwiel en een cirkel. Het is eeuwig, onaantastbaar en toch ook weer volop in beweging. Het brengt me daar waar beeldende kunst me brengen moet: terug bij mezelf.
Albert Verkade, Inner Circle (1995). Houtsnede-papier (4/10), 65 x 65 cm.
