Begin 2018 besloot ik mijn levensjaren in twee kleuren over drie grote panelen te verdelen. Omdat het geheel nogal onsamenhangend op board stond, heb ik het drieluik met ‘haaientanden’ gekaderd. Met donkere potloodlijnen zijn de vlakken onderling gelinkt.
Eerst had ik het idee een tekst in het midden te plaatsen. De vorm van die tekst kwam na het zien van een videoclip van Kahlil Joseph in het Bonnefantenmuseum: een mens hangend als een slapende vleermuis. De inhoud kwam met horten en stoten. Fragmenten uit dromen, wandelingen en overpeinzingen op atelier vormden een gestapeld blok.
In een eerdere fase had ik een ander materiaal aan mijn werk toegevoegd, namelijk wol. Gepunnikt. Ik besloot het in grote en kleine spiralen op het board te nieten.
Mooi woord trouwens, nieten.
Het beeld als een collage. Een drieluik als blauwdruk. Het had ook allemaal anders kunnen lopen, maar het voelt goed.

Nearly Leaving, 2018 (detail). Olieverf, wol en potlood op board.