Maar was het nu echt waar, echt gebeurd?
Een uur lang zingt die ene vraag door de documentaire. Terwijl de hoogbejaarde kunstenaar krampachtig zijn imago overeind tracht te houden, weigert de interviewer het mes te laten vallen.
De jongen, de soldaat, het bos. Het door Armando beschreven verhaal passeert meermaals het beeldscherm in prachtige natuuropnames. Close-up, vertraagd, verlaten.
Om te begrijpen waarom de dingen gaan zoals ze gaan, is het legaal te fantaseren, te verzinnen, te verbeelden. De vragen die dan boven komen drijven, maken het begrijpen enigszins tastbaar, voelbaar en inzichtelijk.
Het verhaal/beeld breekt de waarheid open, zoals het hoort.
De verteller heeft altijd gelijk, ook al klopt er niets van.
En daar hoef je het niet mee eens te zijn.
Mat van der Heijden, Een looping (2019). Potlood-papier, 32,5 x 25 cm.
