Als het leven je langzaam ontglipt, wordt het vertrouwen danig op de proef gesteld. Afhankelijk zijn vraagt nogal wat. Zaken van belang worden steeds meer voor je ingevuld, een vraag wordt een mededeling, de emotie een aanname op een doodlopend spoor.
Rond het middaguur kijken we samen naar een sportuitzending waarin live verslag wordt gedaan van een tenniswedstrijd. Na afloop volgen nog wat herhalingen, mooie momenten en tot slot een kort interview op de baan met de winnaar. Belangstellend informeer je naar de deelname van de geïnterviewde, die zojuist nog op de baan stond. “Goh, doet hij ook mee, moet hij zo meteen beginnen?”
Kon ik maar een beetje in je kijken.

Mat van der Heijden, Men is onmetelijk (2003), potlood en aquarel op papier, 32,5 x 25 cm