Rond koffietijd in de ochtend schud ik voor het eerst voorzichtig je hand waarna je plaatsneemt op de rand van het bed, terwijl ik aanschuif op een bureaustoel en mijn zoon Ino een kan koffie zet. Mijn oog valt op je blote voeten, een inderhaast aangetrokken zwarte joggingbroek en een enorme ragebol. Tijd om ‘geknipt en geschoren’ voor de dag te komen, was er duidelijk niet.
Als ik een half uur later huiswaarts fiets over het jaagpad langs het Koning Albertkanaal, blaast een ferme zuidwestenwind me voelbaar vooruit.
Sommige mensen zijn er altijd, ook al zijn ze er niet.
Een tijdloos aanhoudende rugwind.
Mat van der Heijden, Laurien, 2021 olie-houtskool-katoen-board, 60-46 cm
