Van mijn kinderjaren herinner ik me vooral wat mezelf aanging. Stond er eigenlijk nooit bij stil hoe de omgangsvormen in ons “jongensgezin” voor haar als jongste met drie broers boven zich, is geweest. Vooral aanpassen, denk ik nu.
Maar als mens, als individu groeit iedereen ook door wat hem/haar overkomt, wat onverwacht buiten de gangbare structuren plaats vindt. Wellicht wel veel meer dan wat “je rol” in het dagelijks leven je brengt.
Vanmiddag fietste ik langs de Maas met de zandgele oever aan de overzijde waar ik ruim 11 jaar geleden zat te wachten. In het ziekenhuis erachter werd Ank van top tot teen gescand. Bij elk passerend schip werd een stukje aarde door de golfslagen onder me vandaan de rivier ingeslagen.
Zoals de dingen gaan.