Soms heb ik het gevoel dat ik in het hoofd van iemands anders kan kruipen. Een mooi boek, een spannende film of een lyrisch gedicht kan me zomaar uit mezelf trekken en het leven laten voelen alsof ik die ander ben. Ook komt het weleens voor dat ik op een onbewaakt moment exact dezelfde gedachten heb als mijn partner als we in een bepaalde situatie terechtkomen. Gedeelde geschiedenis wellicht?
Het blijft mystiek om ratio en gevoel zo rechtstreeks met een ander te delen. Zou die ander ook zo bij mij kunnen binnendringen, zo dicht bij mijn gevoelens, angsten en verlangens kunnen geraken?
Zonder dat ik het weet?
Erover fantaseren kan altijd; wat waar is, laat ik even liggen.
iknl, 1991, potlood-pastel-papier, 22-16,5 cm
