Met je ranke vingers uitgestrekt op je alsmaar ieler wordende bovenbenen, staar je gelaten voor je uit terwijl de aangezeten familie de wekelijkse perikelen aankaart. Gelaten trekt de steeds kleiner wordende wereld aan je voorbij.

Ik stel me voor de beelden te spiegelen, welke zich vervolgens in een totaal vreemde omgeving afspelen. Met her en der een bekend gezicht. Naamloos.

Plotseling spreek je me aan en vraagt hoe het nu in Helsinki gaat, met Mirte, mijn jongste dochter. Ik val even stil; deze zag ik niet aankomen.

MAT VAN DER HEIJDEN

Mat van der Heijden, Foute boel (wat is er toch met me) (2024), olie-mdf, 30 x 45 cm