Het Koninklijk Concertgebouworkest in Amsterdam had voor het seizoen 1995/1996 een pot vrijgemaakt om het jaarprogramma extra aandacht te geven. Het orkest vroeg een 35-tal beeldend kunstenaars om een werk te vervaardigen bij een uit te voeren muziekstuk. Een prachtige uitdaging, maar ook een mooi lijstje kunstenaars met onder anderen Rob Birza, Marlene Dumas, Reinier Lucassen, Henk Visch en Ger Lataster. Ook ik mocht meedoen.

Ik kreeg de Vierde Symfonie van Brahms toebedeeld, waar ik wel even zoet mee was. Veel gelezen en geluisterd. Ik herinner me het schetsen en tellen. Het vierde deel, het Passionato, is me altijd erg bijgebleven.

Ter opluistering en als dank kregen de kunstenaars een uitnodiging voor het zondagmiddagconcert met werken van Beethoven, Stravinsky en Prokofjew, onder leiding van Riccardo Chailly. Fantastisch hoe zelfs helemaal achter in de zaal het geluid van een enkele viool alsook een orkest in vol ornaat zo zuiver en overweldigend tot me kwam.

Maar ik herinner me ook de borrel na afloop in de pleinfoyer waar wij als kunstenaars enkele exemplaren van de brochures ontvingen en de mogelijkheid hadden elkaar te ontmoeten. Terwijl menigeen drukdoende liep te netwerken, nipte ik met mijn moeder aan een wijntje. Behalve met de curator Leo Delfgaauw heb ik enkele woorden gewisseld met Pam Emmerik. Verder was ik gewoon ontzettend trots en blij om door mijn bijdrage mijn moeder daar naast me te hebben.

Nog even de Vierde Symfonie van Brahms, meer specifiek het Passionato. Neem 9.42 minuten de tijd voor 32 maal acht maten. Een geniale herhaling van zetten, want hoewel ik duidelijk dezelfde acht maten voorbij hoor komen (je kunt ze echt tellen!) laat ik me toch meeslepen in de passie en romantiek van de melodielijnen.

Luister, huiver maar vooral: geniet.

Brahms – Vierde Symfonie – “Passionato”

MAT VAN DER HEIJDEN

Programmagids Koninklijk Concertgebouworkest 1995-1996. Donderdag 16 november 1995, Brahms – Vierde Symfonie o.l.v. Riccardo Chailly