Knippen, plakken, kleuren en schrijven. Liefst op papier. Waarschijnlijk kan ik het zo vrijblijvend doen omdat de prullenbak achter mijn tekentafel staat. In die vrijheid, die ongebondenheid schuilt ook de kracht, de verbazing, de nieuwigheid.
Opgevoed met het maken van plannen, met vooruitdenken, problemen voor zijn en het inschatten van de bedoelingen van mijn omgeving, kan ik prima functioneren. Maar in hoeverre ben ik er dan nog als individu? In hoeverre zijn we überhaupt individuen? Wat is nog echt van mij, alleen van mij?
Ergens blijf ik hangen en dat voelt ook best oké.