Ik weet niet of het chaos is, maar als ik op atelier het werk waaraan ik bezig ben ‘uit moet leggen’, verzand ik al snel in flarden van herinneringen en bedoelingen die visueel nauwelijks herleidbaar zijn. Al doende hebben de beeldende middelen het heft in handen genomen.
Dat klinkt heel vanzelfsprekend en doet vermoeden dat het proces zichzelf stuurt en de resultaten vanzelf komen. Maar ook als ik mezelf niet in de weg zit, staat er vaak na enkele weken nog niks bruikbaars of uitdagends op papier of doek.
Wat ik wil maken, bestaat vaak enkel in mijn hoofd. Wat ontstaat, brengt me echter voorbij wat ik al wist. En dat schuurt, ontstemt en maakt onzeker. Maar het is ook spannend en vooral reteleuk om te doen.
Mat van der Heijden, Doen voor Denken (2023). Acryl, katoen, metaal, board, 69,5 x 59,5 cm.
