Van de Amerikaanse Margaret Kilgallen had ik nog nooit gehoord, laat staan iets gezien. Ik bezocht het Bonnefanten in Maastricht vanwege een solo van Berlinde de Bruyckere, maar verliet het museum helemaal verbouwereerd na de bezichtiging van het werk van Kilgallen.
Waar de tragedie, diepgang en esthetiek van de sculpturen van De Bruyckere afdruipt (soms waande ik me in een soort Lord of the Rings, maar dan in een kunstzinnig verwante setting, geheel verantwoord in teksten, titels en begeleidende video-interviews), daar overdonderde Kilgallen me met de directheid van haar beelden en taal, rechtstreeks uit het straatbeeld gejat.
De speelse wijze van combineren, maar zeker ook de trefzekere lijnvoering en uitdagende kleuren maken de werken zeer toegankelijk. Daarnaast trof me de prachtige combinatie van figuratie en inhoud met een geheimzinnige abstractie.
That’s Where The Beauty Is, zo luidt de titel van de expositie. Geen letter van gelogen!
Margret Kilgallen, Untitled. foto Mat van der Heijden
