In het dorp waar ik opgroeide, was het duivenmelken een veelvoorkomend tijdverdrijf. Zo zie ik de vader van een schoolvriendje nog zitten in de achtertuin met een bakje korrelvoer. Terwijl hij het bakje luidruchtig schudde, tuurde hij ongedurig in het luchtruim op zoek naar zijn kroost die op transport naar Frankrijk was gezet.
Zelf moesten we het thuis doen met een hamster en een kanarie. Maar met de hamster kon ik tenminste nog spelen en de kanarie kon prachtig fluiten. Eenmaal op kamers, vloog een parkiet door mijn kamer. Een beetje tussen de duif en de kanarie in.
In onze achtertuin is het elk voorjaar een drukke boel met mezen, huismussen, twee tortelduifjes en enkele kauwen en eksters die het gazon beheren. Vrijheid blijheid. Maar stilletjes fantaseer ik soms toch over parkieten en kanaries in mijn beukenhaag. Laat de zomer maar komen.
Kunstgarage Franx – expo Albert Verkade/Mat van der Heijden
Galerie Ramakers – Deelname “Imagine” groepsexpositie
Knaries, 1995, potlood-aquarel-papier, 65-50 cm
