In The New Revengers was ik al een fan, met Absolutely Fabulous was ze onweerstaanbaar. Ik heb een zwak voor Joanna Lumley.
De acteercarrière van de BBC-diva staat inmiddels op een laag pitje, maar ze haalt nog graag de publiciteit. Zoals met haar voorstel voor een Garden Bridge over de Thames in Londen. Tussen Temple en Southbank kunnen de Londense snobs dan vanuit de Covent Garden door het groen van de Garden Bridge naar de theaters en musea op de andere oever flaneren.
Er ontbreken nog 177 miljoen euro, maar burgemeester Boris Johnson heeft het voorstel vast omarmd. Echt bijzonder is dat trouwens niet, blonde Boris was altijd al gek op niet-alledaagse ideeën. Eerder zette hij zich in om van de Londen Bridge een soort Ponte Vecchio (de bekende winkelbrug in Florence) te maken.
Maar: een parkbrug? Een winkelbrug? Waar hoorde ik dat eerder?
Toen een jaar of tien geleden in Maastricht de Céramiquebrug werd geopend, waren de meeste architecten lovend over het stalen ontwerp van René Greisch. Er was ook een kanttekening, van Bettina Kraus van Bureau Wiel Arets. Ook zij roemde de ranke overspanning van haar Luikse collega. Maar, zei ze erbij, als je het Stadspark op de westoever verbindt met het Charles-Eyckpark aan de Céramique-zijde, ligt het voor de hand dat je de brug breder maakt en het park als het ware over de Maas laat doorlopen.
Een eyeopener vond ik dat. Nog steeds trouwens. Jammer genoeg zijn Arets & Kraus indertijd niet gevraagd in te schrijven voor de brug – zoals er nu misschien een in Londen komt.
Een paar jaar later is ook gesproken over een Maastrichtse variant van de Ponte Vecchio. Ik meen dat het om de Wilhelminabrug ging. Mijn geheugen zegt me verder dat het idee afkomstig was van Jo Coenen. Ook dat plan werd nooit uitgevoerd.
Gemiste kansen, zeker als je je wil onderscheiden. Maar wil Maastricht dat wel? Fotograaf Chris Keulen opperde ooit het idee van een tentoonstelling over alle niet-uitgevoerde stedenbouwkundige plannen in de stad van de afgelopen dertig jaar. Als nuttige geschiedschrijving, niet om je te verlustigen aan briljante mislukkingen.
Zo’n expositie zou wellicht aantonen dat de verbeelding in Maastricht nooit echt aan de macht is geweest. Maar ook dat sommige plannen te vroeg komen. Die expositie zou dus meer doen dan alleen het geheugen opfrissen. Joanna Lumley bedacht dertien jaar geleden de Garden Bridge. Een goed plan veroudert nooit.
WIDO SMEETS
