Onder mijn cursisten had ik jarenlang een kleine, tengere dame die, inmiddels de negentig ruim gepasseerd, van geen ophouden wist, totdat twee brillen tegelijkertijd op haar neus geen soelaas meer boden. Korte tijd later vond ze dat ze genoeg had ingeleverd. Omdat haar huisarts hierin weigerde mee te gaan, besloot ze te stoppen met eten en drinken. Klaar.
Hoewel ik wist van de situatie (ze woonde in mijn straat) kwam het moment van overlijden toch plotseling, als iets onverwachts. Op sommige dingen kun je je maar moeilijk voorbereiden.
Ik hang onderuit in de fauteuil voor de tv als je naast me op de tweezitter je hoofd tegen mijn arm vleit. Ik open ongezien mijn hand en voel je zachte huid mijn handpalm vullen. Uit het niets kan alles zomaar veranderen.