Van een acteur die zijn tekst letterlijk uit het hoofd moest leren, las ik dat hij al studerende bij nagenoeg elk woord een herkenbaar beeld in zijn hoofd zocht. Een visualisatie van taal in het hoofd waarbij ook getallen, kleuren of gevoelens direct aan een concreet beeld werden gekoppeld.
Door het maken van verbindingen beter in staat zijn afzonderlijke dingen te onthouden.
Ik vraag me af hoe het kan dat ongevraagd ook de meest onnozele, onbruikbare en totaal niet ter zake doende beelden bij tijd en wijle geheel onverwachts boven komen drijven. Zouden het dan juist de verbindingen zijn die deze concrete beelden doen opvlammen?
Wellicht bestaat het één niet zonder het ander.
Zonder Titel, 1991, inkt-papier, 24-18,5 cm
