Willoos strompelt hij achter zijn rollator richting de relaxstoel aan het raam. Als ik hem ondersteun van het toilet naar de woonkamer voel ik hoeveel hij heeft ingeleverd. Slapjes rollen zijn pezige spiertjes onder het verbleekte vel dat zijn knokige bovenarm bedekt. We schuifelen de laatste fase in.
Het vriest enkele graden als ik in de vroege ochtend de dag tegemoet treed in het veld. Spoedig zal het zonlicht de maan doen verbleken tegen een opaalblauwe hemel. In mijn oor draagt de koningin van de nacht haar dochter op de koning van het licht te vermoorden. Maar waar in Die Zauberflőte van Mozart het kwaad uiteindelijk verdreven wordt, zal dichterbij het licht langzaam doven.
Tot die tijd geniet ik van de pracht waarmee bezongen wordt wat ik al wandelend ervaar. Laat eerst de dag maar komen.
“Der Hőlle Rache kocht in meinem Herzen”
Die Zauberflőte – Mozart