Jezelf zien op een foto of screen blijft voor mij altijd een confrontatie. Vaak heb ik het gevoel op de afbeelding iets anders uit te stralen dan mijn herinnering van dat moment. Het vreemde is dat ik dat gevoel niet heb bij de overige personen op de afbeelding.
Als ik mensen portretteer, voel ik hun ongemak zo intens en langdurig te worden geobserveerd. Maar meestal zie ik het model na enkele minuten ontspannen en verzinken in zijn of haar eigen gedachten. Zelf concentreer ik me in beginsel op verhoudingen en uiterlijke kenmerken. Naarmate de schets vordert, krijgt de afbeelding langzaam een bepaalde lading.
Wie goed kijkt, ziet zichzelf.