Tijdens mijn tweede academiejaar in Maastricht, in 1984, trad een wisseling van de wacht op in het docentenkorps. Onder leiding van Felix van de Beek waaide een geheel nieuwe wind door de afdeling, waarin ik me gewillig liet opnemen. Wat een verademing. Dat was een misrekening mijnerzijds. Het overgrote deel van het zeer op leeftijd zijnde docentenkorps was allesbehalve gecharmeerd van deze ‘herziening’. Bij de een ging de deur voor me op slot, terwijl de ander me weigerde verder te...
