In A love supreme proberen vier dansers een niemandsland tussen hemel en aarde te overbruggen. Uitgangspunt is een suite van Jazz-icoon John Coltrane. Door Paul van der Steen

De locatie is prikkelend. Een rangeerstation op de grens tussen Nederland en België, Weelde heet het. De spoorlijn die Turnhout met de noorderburen verbond en vice versa. Het spoor is al lang afgebroken. En die grens betekent in de huidige Europese verhoudingen een stuk minder dan in het verleden.

De Theaters Tilburg, de NWE Vorst in dezelfde stad en Cultuurhuis De Warande in Turnhout organiseren deze uitvoering op locatie. In de voorstelling A love supreme proberen de vier dansers van gezelschap Rosas het niemandsland tussen hemel en aarde te overbruggen. Uitgangspunt vormt de gelijknamige jazzsuite van John Coltrane. Die dateert uit het jaar 1965, een jaar waarin het contact tussen die twee werelden nog minder ter discussie stond. Er werd al wel volop gemorreld aan oude vormen. Coltrane ging daarbij voorop. Zijn spirituele zoektocht in vier delen –algemeen beschouwd als een van de hoogtepunten in de jazzgeschiedenis– is hemelbestormend en tegelijkertijd een ontsnapping aan aardse begrenzingen. In de daaropvolgende paar jaar, die zijn laatste zouden blijken, zou de vernieuwingsdrang van de saxofonist zo ver gaan dat zelfs een groot deel van zijn trouwste aanhang hem niet meer kon volgen. Met A love supreme lukte het hem zijn publiek mee te voeren, al begreep dat niet of nauwelijks wat er gebeurde.

De suite maakt inmiddels deel uit van de canon der tijdloze muziek. Nieuwe luisterbeurten leiden vrijwel onherroepelijk tot nieuwe inzichten. Waarschijnlijk is dat de reden waarom de choreografen Salva Sanchis en Anne Teresa de Keersmaeker na hun eerste voorstelling op basis van Coltranes overdonderende klassieker nu een nieuwe poging wagen.

Hun nieuwe interpretatie en de bijbehorende enscenering zijn soberder dan bij die eerste keer. De in zwart gehulde vier dansers staan voor de leden van Coltranes kwartet en hun instrumenten. In de jazzwereld, waar bezettingen snel en vaak wisselen, had de saxofonist destijds de luxe om jarenlang met vaste mensen te werken. Zij geven A love supreme evengoed haar diepte: de onontkoombare bas van Jimmy Garrison, de complexe, polyritmische drums van Elvin Jones en het gevoelige, van gospelinvloeden doordrenkte pianospel van McCoy Tyner.

Lichamen visualiseren nu de muzikale invallen van het beroemdste kwartet uit de jazzgeschiedenis. Klassiek ballet mengt zich met invloeden uit de jazzdans en zelfs de hiphop. Zoals Coltrane en de zijnen ook alle middelen van stal haalden voor hun eerbetoon aan de goddelijke liefde.

Rosas, A love supreme. Op de loskade (buitenvoorstelling) van het voormalige douanegebouw naast het Bels Lijntje (op de grens van Baarle-Nassau en Weelde-Statie, op 14 juni, 20.15 uur. dewarande.be
Achterland van Rosas is op 8 mei te zien in C-mine Cultuurcentrum Genk. c-minecultuurcentrum.be