In 2017 was ik met collega’s in Israël om kunstenaars en musea te bezoeken. Het lijkt een kleine eeuwigheid geleden. We spraken met Joods-Israëlische en Arabisch-Israëlische kunstenaars. Hun perspectieven en opvattingen verschilden van elkaar, maar ze deelden de focus op plaats en tijd. En de gevoelde noodzaak om hun identiteit te verbinden met geschiedenis en politiek. Durar Bacri werkte in een ruimte onder het kantoor van de krant Haaretz. Zijn atelier leek nog het meest op een schuilkelder. Hij maakte...
Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.
