Eens een nomade…

in Zwitserland. Met zachtmoedige stem dwaalt Omara Moctara tussen de woorden, flarden en halve zinnen. Hij vertelt over zijn muziek , de strijd van de Toearegs en zijn thuis; de Sahara. Bombino (1980) is geboren in de woestijnstad Agadez in Niger, de poort naar de Sahara. Sinds eeuwen bestieren de Toearegs, een nomadenvolk, de kamelenroute die West-Afrika met Noord-Afrika en het Middellandse Zee gebied verbindt. Sterrenkijkers op de enige weg. De hevige strijd voor bestaansrecht en het verzet tegen de Nigeriaanse overheid maakt dat Omara en zijn familie verschillende keren moesten vluchten. foto: Richard Dumas Als muzikant wordt u gezien als voorvechter van de rechten van de Toearegs. “Dank je. Wanneer ik een concert geef is het belangrijk om over de realiteit van de situatie te spreken. Na de tijd van de grote gevechten waarin twee van mijn bandleden het leven lieten, is er veel verbeterd maar nog steeds is de situatie onzeker. De woestijn is gevaarlijk en er is drugshandel en uitbuiting. Nog steeds zijn er te weinig bescherming en zekerheden voor mijn volk.” In een van uw nummers roept u op niet te luisteren naar de woorden van de vijand omdat ‘deze de ware liefde stuk zal maken’, wat is dat? “Het echte diepe gevoel, het gemis van je vrienden. Maar ook de liefde voor de woestijn; de ruimte, het leven daar. Het is de plaats waar ik alles heb geleerd. Ik heb het nodig om af en toe terug te keren naar de bron, daar kan ik creëren.“ Jullie tour is intensief, hoe gaat het? “Rustig aan, het gaat goed. Eens een nomade, altijd een nomade. Ik denk aan mijn familie, mijn vrienden. En nog steeds, nog steeds zie ik de weg voor me die we hebben afgelegd, wat we hebben doorstaan, de ellende. Maar nu ook: de dingen die we teweeg hebben gebracht en de erkenning. De Toearegs zijn een geaccepteerde bevolkingsgroep nu maar de rechten en mogelijkheden om handel te voeren zijn niet gelijk. We zijn er nog niet.” Bombino opent op 20 oktober een concertreeks met Afrikaanse muziek in de Warande Turnhout. warande.be