Mozart was de eerste liefde van de Italiaans-Nederlandse pianiste Saskia Giorgini. En ze is nog steeds weg van de componist. “Die perfectie waarmee alles in alle eenvoud precies op zijn plaats valt. Dat heeft bijna iets filosofisch.” door Paul van der Steen
Ze kon daarom haar geluk niet op toen ze begin dit jaar, nota bene in Salzburg, het Internationale Mozart Concours won. Behalve de eer en een geldbedrag van tienduizend euro leverde het volop nieuwe uitnodigingen op. “En het mooie is: iedereen wil nu dat ik ook werk van Mozart speel.”
Giorgini’s ouders waren liefhebbers van klassieke muziek. Zelf speelden ze niet. Saskia begon op haar vierde. “Lang bleef het letterlijk spelen. Het serieuze kwam pas later. Dat is maar goed ook, want ik was toen nog heel rebels en bij elke vorm van dwang afgehaakt.”
Pas in haar puberteit werd haar hobby serieuzer. Aan Giorgini’s talent werd verder geschaafd op prestigieuze opleidingen in Imola, Turijn, Pinerolo en Salzburg. Inmiddels geldt ze als een van de meest interessante pianisten van haar generatie en wordt ze geprezen om haar techniek en gloedvolle interpretaties.
Het interview met Giorgini (31) gaat in het Nederlands. Aan het begin van het gesprek vraagt ze of ze in geval van nood mag overschakelen op Engels. Het is maar een paar keer nodig. De rest van de tijd redt ze zich prima in de taal van haar Nederlandse moeder. “Mijn grootouders woonden tegenover de schouwburg in Sittard. Mijn opa zei altijd: ‘kind, wat zou het mooi zijn, als je daar nog eens zou optreden’. Ze zijn er helaas niet meer. Maar toch is het bijzonder om er nu te staan.”
Behalve Mozart speelt ze er werken van Chopin en Rachmaninov. “Chopin is een liefde uit mijn tienerjaren. Zo rond mijn vijftiende, zestiende speelde ik hele dagen zijn composities. Ik was verliefd op iemand die me niet wilde. Via Chopin kan ik terugkijken naar mijn jongere ik. Zowel in Chopins werk als in dat van Rachmaninov zit altijd iets van nostalgisch terugverlangen. Het waren mannen die verdreven waren uit hun vaderland.”
Zelf staat ze ook op het punt haar geliefde Italië te verruilen voor het buitenland, waarschijnlijk wordt het Wenen. “Ik ben zolang gebleven als ik kon. Ik hou van het klimaat, het eten, de overal aanwezige historie. Maar de corruptie, het sociale en culturele klimaat stuiten me tegen de borst. Het gaat hier niet om wie je bent, maar om wie je kent. Ik hoop elders meer bezig te kunnen zijn met de essentie van muziek.”
Saskia Giorgini speelt op zondag 25 september in Schouwburg De Domijnen Sittard.