Kan een mens tijd winnen? En zo ja, kan een mens tijd winnen met een agenda uit 2022? De bladzijden zijn leeg. Twee jaar geleden viel 1 januari op een zaterdag. Geen idee waaraan de dag destijds werd verspild. Misschien was het Mister Bean, die op YouTube een kalkoen klaarmaakte. Het is een klassieker, iets wat eindeloos wordt herhaald, zeker rond die dagen. Het filmpje werd 7,7 miljoen keer bekeken. Het verschil zit hem in de reclamespot vooraf. Deze keer is het Takeaway.com. 

Ik blader door de oude agenda. Ik weet nog waarom ik ermee aan de kassa stond. Ik ging het anders aanpakken, met rasters, borders en ordes. Ik kocht er een blocnote met weekoverzichten bij. Elke zondag zou ik me afvragen hoe de nieuwe werkweek eruit moest zien. Je moet plannen maken, taken uitvoeren, lijstjes afwerken. Hoe blijf je anders baas over je eigen tijd? Ik weet het blok met de weekoverzichten niet liggen. De bladen zitten allemaal nog vastgelijmd. Ze zwerven ongebruikt door het huishouden. Niemand is ernaar op zoek. 

De agenda van 2022 heeft een rood lint. Het loopt strak over de pagina van zondag 26 februari, krult ongerafeld door zondag 1 oktober terug naar binnen. God weet welke ziel voor vijf euro per maand leeslinten van dure agenda’s moet omvouwen. Het was vast een oosterse ziel, want 1 oktober is de nationale feestdag in PRC, de Mensenrepubliek van China. Moleskine is een Italiaanse firma. Maar alle papierwerken zitten in China. Ik heb er niks mee gedaan, de arbeiders, het containerschip en de maanstanden ten spijt.  

De winst van 2024, ik weet het zeker, gaat weer tijdverlies zijn

De slordigheid van mijn wezen stoort me hoe langer hoe meer. Vorig jaar, in 2023, excuseerde iemand zich halvelings voor zijn draaiboek. Het was november, maar in zijn hoofd was hij al met januari in de weer. Er stonden dingen te gebeuren in januari! Ik hoorde het in Keulen donderen. ‘Sorry’, zei hij, ‘ik leef nooit in het moment.’ Ik heb hem daarop stommelings getroost. ‘In het moment leven, da’s meer iets voor honden.’

2024 is het jaar van de draak en ik speel weer de hond van dienst. Ik hol maar achter de feiten aan. Ik blader door een lege agenda van 2022, sta bij de bushalte een foto te maken van afgebladderde affiches en koop in de afslag toiletpapier met kerstmotieven. Een Kerstmannetje leest de krant van Lapland. Zo gaan de dagen voorbij. De winst van 2024, ik weet het zeker, gaat weer tijdverlies zijn. 

Ik ben er bijna! Helemaal achteraan in de oude agenda zit een opbergvakje. Daarin zit een stickervel met twee alfabetten en een ampersand. Wat een verrassing! Leve de weldaad van wit papier en ongeschreven zinnen. Laat mij tijd en ruimte maar verwarren. Zelfs in 2022 heb ik nog plaats om alles kwijt te spelen.