Kiki vindt: Etalages kijken

bij al het moois dat er getoond werd. Mijn moeder was erg modieus en ik heb veel van haar geleerd tijdens deze uitjes. En om de bijzondere avond goed af te sluiten aten we een ijsje bij ijssalon Venezia. Volop genieten! Het hele fenomeen etalage bestaat eigenlijk nauwelijks nog. Zonder me als een boomer op te willen stellen vind ik dit een enorme verarming van het binnenstadse straatbeeld. Als er überhaupt nog winkels zijn, want vaak zie je alleen nog maar enorme TE HUUR-affiches op de ramen. Het is opvallend hoe weinig zorg en aandacht er wordt besteed aan etalages, terwijl dit toch dé belangrijkste manier is om de aandacht van passanten te trekken. Het zal wel een budgetkwestie zijn. Luxe grootwarenhuizen zoals Galerie Lafayette of Le Bon Marché in Parijs weten wel altijd een soort sprookje in hun etalages te creëren. Zeer exclusieve modehuizen zoals Louis Vuitton, Prada en Hermès maken je met hun uitstalramen enorm hebberig. Zelfs als het niet binnen je mogelijkheden ligt is het heerlijk om alle moois alleen maar te bekijken. Met een beetje creativiteit moet een aantrekkelijke etalage toch ook mogelijk zijn voor winkels in de Nederlandse steden? Het belangrijkste aspect van een etalage is een goede styling van het getoonde. Geen overkill, kleding hangt recht en is gestreken. Bij een elegante avondoutfit passen geen ruige laarzen. En bij een nonchalante casual outfit passen geen stilettopumps. Ook de tas of andere accessoires moet allemaal op elkaar zijn afgestemd. De potentiële koper voelt zich dan aangesproken door een afgewogen totaalbeeld. Dit alles maakt een etalage goed of niet. Een klant aankleden is ook een kwestie van goede styling. Hoe fijn is het om als vrouw (of man) complimenten te krijgen over hoe mooi je gekleed bent. En over hoe stijlvol je outfit bij elkaar en bij jou als persoon past. Vaak wordt dan ook gevraagd wie hierin heeft geadviseerd. De ‘wandelende etalage’ is natuurlijk ook een groot compliment voor een winkel; de klant die exact de geëtaleerde outfit aanpast en dit vervolgens compleet met tasje, schoentjes en ceintuurtje koopt. En dit ook steeds in die combinatie draagt, zonder ook maar een detail te wisselen. Ik vind niets leuker dan het commentaar te beluisteren van mensen als ik ’s zomers na sluitingstijd onzichtbaar achter het open raam boven mijn winkel zit: “Voor geen goud van de wereld zou ik er zo bij willen lopen”, “Dit zal toch nooit echt verkocht worden, wel?”, “Als ik ooit de lotto win laat ik me hier aankleden” of “Kijk eens hier wat een sjieke etalage”. Het is dan net alsof ik weer bij mijn moeder achterop de Solex zit!