Als ze haar dikke winterjas over de stoel hangt, komt haar strakke zwarte outfit tevoorschijn met gaten die haar slanke zijdes bloot laten. We hebben afgesproken in café Take Five, niet bij haar thuis omdat haar huisgenoten allemaal ziek zijn. Zodra ze zit, begint ze te praten in een tempo waaruit, net als uit haar ogen, een groot ongeduld spreekt.
Olivia Kunz (21) komt uit Berlijn en studeert Europese Studies in Maastricht. Sinds een jaar is ze ook coördinator van de Love Foundation hub in de stad. Het is een fulltime baan waar ze niets mee verdient. “Ik had nooit gedacht dat ik me zo vervuld en gelukkig kon voelen. Eerder keek ik altijd vooruit. Als ik zestien ben, dan… Als ik achttien ben, dan… Nu ben ik echt hier. In Maastricht ben ik voor het eerst echt aangekomen.”

Oliva Kunz. Foto: Christine Bongartz.
Love Foundation werd in 2013 opgericht door twee Maastrichtse studenten die geloofden dat liefde een kracht is die verenigt en die positieve veranderingen tot stand kan brengen. Zij begonnen met een groep gelijkgezinden feesten te organiseren, tentoonstellingen, voetbaltoernooien. Allemaal leuke evenementen waar plezier werd gedeeld. Maar niet enkel met plezier als doel. Er werd ook geld ingezameld bestemd voor waterprojecten voor de armsten van de wereld.
Inmiddels zijn er ook Love Foundation hubs in onder andere Perth, Milaan, Dresden, Tel Aviv en Helsinki. Iedere hub organiseert eigen, vrolijke evenementen om geld in te zamelen voor Love Foundation partners Viva con Agua en Simavi die zich inzetten voor schoon drinkwater en goede sanitaire voorzieningen in Kenia. In de Maastrichtse hub zijn dertig mensen actief, vooral studenten.
“De kaartjes voor de feesten die we geven, kosten vijf tot tien euro. Per feest zamelen we zo’n 3000 euro in. Tachtig procent daarvan gaat naar de waterprojecten, tien procent naar de wereldwijde Love Foundation organisatie en tien procent blijft in Maastricht, zodat we bijvoorbeeld de huur van een zaal kunnen betalen. De dj’s die op onze feesten spelen, komen gratis. Zij willen de feestgangers iets geven en nemen hun liefde en enthousiasme mee terug.”
Het afgelopen jaar hield Love Foundation Maastricht niet alleen feesten. Er waren ook culturele rap-battles, open microfoon-avonden, creatieve schrijfsessies en een fashionshow voor duurzame kleding. “We haalden wel 15.000 euro binnen.”
In Berlijn, waar ze vandaan komt, heb je alles al, vertelt ze. In Maastricht niet en dat geeft ruimte. Zelf had ze bijvoorbeeld behoefte aan een feest met downtempo muziek. Bij de Muziekgieterij zeiden ze haar dat daar in Maastricht geen publiek voor was, dat Maastrichtenaren enkel te porren waren voor techno-feestjes. Dus belstoot ze zelf een downtempo-feest te organiseren. Het werd een groot succes. “Hier kan ik vechten om de stad mooie dingen te geven. Hier kan ik creatief zijn en vrij. En iedereen hier helpt elkaar.”
Ze maakt zich wel zorgen over de speelruimte die de stad biedt. Tot nu toe maakte Love Foundation veel gebruikt van de Pilzkiste, de loods waar ooit een duurzaam zwammenkweekinitiatief begon en nu iedere donderdag een pop-up skate café is. Maar sinds 1 januari is die loods geen vrijplaats meer. En ze heeft het idee dat de gemeente ook andere vrijplaatsen één voor één de das om wil doen.
“Het lijkt erop dat de gemeente ons eruit wil schoppen, omdat ze geen controle heeft over de underground scene. Ik kan dat moeilijk begrijpen. We zijn niet gevaarlijk, ofzo. Waar moeten we dan heen? We hebben weinig geld. En daarbij houden studenten juist van vrijplaatsen waar iedereen geaccepteerd is en waarvoor ze zelf verantwoordelijkheid voelen.”
Dit studiejaar maakt ze af. Daarna neemt ze een tussenjaar. Om zich volledig te storten op Love Foundation. Om zich het Nederlands eigen te maken en de stad te leren kennen vanuit een niet-studenten-perspectief. “Mogelijkheden komen en gaan. Love Foundation vindt vast een nieuwe plek voor haar evenementen en opslag. Ik ben nog lang niet klaar om terug te gaan naar Berlijn.”
Hup, winterjas weer aan en weg is ze. Olivia Kunz heeft geen tijd te verliezen.
Dit is deel 11 van een reeks Maastrichtse stadskronieken, een initiatief van de stichting Edmond Hustinx.