Als ik opnieuw geboren zou worden en ik zelf mocht kiezen of ik dan als man of als vrouw ter aarde zou komen, dan zou ik een bever willen zijn. In een glanzend bruin gestroomlijnd lijf door rivieren schieten, hout doorknagen, dammen bouwen, en zo de wetten van het water veranderen. Dobberend op mijn rug langs de naaldbomen glijden. Mijn staart als stuurvrouw – Serena’s tennisracket – waarop ik nooit verdrink. Jean-Paul Sartre noemde zijn geliefde Simone de Beauvoir ‘Castor’,...
Frans voor Bever. Omdat ze onstuitbaar haar weg door filosofieën, dogma’s en mannen heen knaagde, in een tijd waarin een gepaste ’spirit animal’ voor een vrouw hooguit een elegante zwaan of poesje met klauwtjes kon zijn. Sinds ik laatst gevraagd werd een voordracht te geven over hoe ik me tot het feministische levenswerk van De Beauvoir verhoud, heb ik mezelf verrijkt met een arsenaal aan trivia over Europa’s grootste knaagdier. Mannetjes- en vrouwtjesbevers worden bijvoorbeeld even groot (circa 120 cm lang). Aan het formaat is dus niet te zien of een bever mannelijk of vrouwelijk is. Ook hun geslachtsorganen maken weinig duidelijk, want de mannetjes hebben geen zichtbare penis -scheelt vast een hele hoop gedoe in de kleedkamers. Op de avond van de Oscars-uitreiking lanceerde sportmerk Nike zijn nieuwe reclamecampagne Dream Crazier, waarin we videobeelden zien van verschillende vrouwelijke topatleten. De voice-over is ingesproken door Serena Williams, die we aan het eind ook in beeld zien. Na de gewaagde maar fantastische campagne rondom de knielende football-speler Colin Kaepernick (“Stand for something, even if it means sacrificing everything”), is ook deze campagne doordesemd van de gedachte ‘social awareness sells’. Serena zegt: “Als we emotie tonen, worden we dramatisch genoemd. Als we tegen mannen willen spelen, zijn we gestoord. En als we dromen van gelijke kansen, hebben we waanideeën. Als we ergens voor staan, zijn we losgeslagen. Wanneer we te goed zijn, is er iets mis met ons. En als we boos zijn, zijn we hysterisch, irrationeel of gewoon gek.” En later eindigt ze met: “Dus als ze jou ‘gek’ willen noemen? Prima. Laat ze zien waar ‘gek’ toe in staat is.” Wat een tijd om in te leven, als het kijken van een sportmerkreclame minstens zo inspirerend kan zijn als het herlezen van De Beauvoirs De tweede sekse. Bij de zin “Wanneer we te goed zijn, is er iets mis met ons” wordt een fragment getoond van een over de finish denderende Zuid-Afrikaanse atlete die keer op keer moet bewijzen dat ze een vrouw is. Haar naam is Caster Semenya. En het gaat ze niet lukken om haar superkrachten in te dammen. Misschien vernoem ik mijn toekomstige dochter wel naar haar. En dan verwelkom ik haar zo op de wereld: Lieve Caster, Bevers kwamen oorspronkelijk voor in Nederland, maar raakten in 1826 uitgestorven omdat er intensief op ze werd gejaagd en hun biotopen werden vernietigd. Beverpelzen en bevervlees waren zeer gewild. Ook werden ze gedood vanwege het veroorzaken van overlast. In 1988 werden bevers opnieuw uitgezet. Een jaar later werd je moeder geboren. Ik had een ijzersterk gebit en knaagde er een paar hoge bomen mee kapot. Dat was niet gemakkelijk. Er zijn een hele hoop takken op me stukgeslagen, maar uiteindelijk heb ik mijn stukje aan de dam bijgedragen. Jij bent nu nog tandeloos, dus leun maar op de dam, tot je eigen hoektanden doorkomen, en bouw dan verder. Leer andere knagers kennen, leer anderen knagen, en bouw dan samen verder. Ik geloof nog steeds dat we het tij kunnen keren.
Dit artikel is alleen toegankelijk voor Zout-abonnees.
Log in als u al abonnee bent of
klik hier als u het wil worden.
Zout bestaat dankzij lezers zoals u. In 2025 zoeken wij 1200 abonnees. Sluit u nu aan!
