In het maartnummer van Zuiderlucht verklaart An Olaerts haar liefde voor de leugen in onvervalst sappig Vlaams. “Leugens zijn de saus op ons aller luizenleven.” An komt van het Vlaamse land, daar waar het wielrennen werd uitgevonden.
Wielrennen, dat is liegen alsof het gedrukt staat. Dat weet iedereen. Bijna iedereen. NRC Handelsblad, dat de krant al eens opende met de zelfmoord van soapacteur Anthonie Kamerling, en later met particuliere gedachtenspinsels bij het skiongeluk van een Oranje-prins, vulde woensdag de voorpagina met de dopingbekentenis van een oud-wielrenner.
Dus Michael Boogerd heeft altijd gelogen over zijn dopinggebruik? Dat wisten we toch; een wielrenner liegt immers altijd, ook in de biechtstoel. Een NRC-hoofdredacteur, zeker als hij van Vlaamschen bloed is, weet dat als geen ander. Maar nee, een wielrenner die dopinggebruik bekent, is tegenwoordig entertainment. En dat hoort op de voorpagina.
Eerder al liet RTL anchorman Wilfred Genee voor Oprah Winfrey spelen bij de bekentenis van Danny Nelissen, die erbij zat als een misdienaar die van de wijn had geproefd. De NOS liet deze week Kees Jongkind opdraven om de absolutie verlenen aan Michael Boogerd. De combinatie Genee & Nelissen was al superieure slapstick, omdat ze de hen toegemeten tijd niet vol kregen, en toen opzoek gingen naar de repeat knop. Bij de biecht van Boogerd lagen we helemaal onder de banken. Net als Armstrong was Boogie tot zijn bekentenis gekomen nadat zijn zoontje op school was geconfronteerd met papa’s leugenbrij. Gebruik kinderen als je je onschuld wil benadrukken, Hitler deed het al. Weten die communicatieadviseurs nou echt niets nieuws te verzinnen?
Niet alleen de media gaan helemaal over de top in de dopingcrisis, de wielerbonden weten het zelf ook niet meer. De in 2007 gestopte wielrenner, een aardige subtopper die om mysterieuze redenen in Nederland een soort heldenstatus kreeg aangemeten, wordt na zijn bekentenis voor twee jaar geschorst. Dat is zelfs Sjoerd van Keulen van de SNS niet overkomen, en die heeft pas écht naast het potje gepiest.
Ook om te lachen: naar verluidt wordt Boogerd geschrapt uit de uitslagen en moet hij zijn prijzen inleveren. Prijzen? Welke prijzen?
Michael Boogerd is sneeuw van gisteren. In onze herinnering is hij bijgezet als de man van net-niet. Altijd bij de goede ontsnapping, nooit (nou ja, bijna nooit) als eerste over de meet. Als hij weer eens met te klein verzet demarreerde, keek hij na twintig meter om of hij al was bijgehaald. En ja hoor, daar streek de concurrentie op hem neer. Hij leek wel een Limburger, zo verongelijkt als hij dan om zich heen keek.
Het allerleukste van de dopingcrisis is dat Michael Rasmussen zijn rechtszaak tegen de Rabobank gaat winnen. De dunne Deen eist 5,6 miljoen omdat de ploegleiding weet had van zijn dopinggebruik en hem dus niet had mogen ontslaan. Een überleugenaar die zijn gelijk haalt bij de rechter. Het is de wielrennerij op zijn best. Zo zien we het graag.
WIDO SMEETS
