De stamtafelvraag

op zijn naam zetten, onder meer die van Maastricht. 

De reden waarom ik vaak aan hem denk, heeft gek genoeg te maken met de terugkeer van de ‘Grote Leider van het Vrije Westen’ in The Oval Office.

Als voorzitter van de raad van toezicht van het Bonnefanten werd de door de wol geverfde politicus Jan Mans in 2012 mijn werkgever. Zoals te verwachten was, kon hij een vergadering feilloos voorzitten. Hij zag erop toe dat alle agendapunten binnen de geplande tijd werden afgehandeld. Dat laatste was belangrijk, want hoe zwaar de onderwerpen ook waren, na afloop volgde altijd een informele nazit aan de stamtafel in het museumcafé: dé gelegenheid om stoom af te blazen en het over andere zaken te hebben dan de uitdagingen van het museum.

Een troostrijke gedachte: hij heeft meegemaakt dat Trump het veld moest ruimen

Luchtigere onderwerpen, humoristische anekdotes, maar ook de toestand in de wereld – die er sinds de verkiezing in 2017 van Donald Trump als president van de Verenigde Staten opeens een stuk zorgwekkender uitzag. In die vier jaar creëerde Mans een running gag door aan de stamtafel, als het gesprek even stilviel, te verzuchten: ‘Maar wat doen we nou met Trump?’ Het antwoord diende zich pas aan toen Joe Biden in 2020 Trump versloeg bij de Amerikaanse presidentsverkiezing.

Jan Mans overleed in februari 2021, kort na Bidens aantreden. Ik vond het een troostrijke gedachte dat hij in ieder geval nog had meegemaakt dat Trump het veld moest ruimen – ook al ging dat niet zonder slag of stoot.

Tijdens een van onze laatste WhatsApp-conversaties opperde hij nog dat we op zoek moesten naar een nieuw ‘thema’ voor onze stamtafel – een suggestie die vier jaar na zijn overlijden helaas alweer achterhaald is. ‘Maar wat doen we nou met Trump?’ is een vraag die ik mezelf inmiddels dagelijks stel, in de hoop dat het niet opnieuw vier jaar duurt voordat er een antwoord is.