ZL-medewerker LEON VERDONSCHOT ontvangt elke zondag om 17 uur een muzikant in zijn talkshow Quarantalks, live vanuit de Muziekgieterij in Maastricht. Deze zondag met Jack Poels en ook te zien via de Fb-pagina van Zuiderlucht.
Jack Poels komt niet in zijn eentje naar Maastricht, hij neemt twee muzikanten mee met wie hij ook op tour gaat. Het is die tour ter ere van zijn eerste soloalbum Blauwe Vear die al bezig had moeten zijn, maar ja, met onze premier: ‘Het vírus, jongens.’
Het grootste deel van de shows is verplaatst naar 2021, maar Jack Poels doet een klein deel alsnog deze zomer op 1,5 meter-basis. Voor niet meer dan 100 mensen, dat wel.
De eerste muzikant die Jack begeleidt, tijdens Quarantalks en tijdens zijn tournee, is Bart-Jan Baartmans. Dat ligt nogal voor de hand: Baartmans speelde de hele plaat in, zingt mee en had ook compositorisch veel inbreng. Bovendien namen ze Blauwe Vear op in Baartmans studio in Boxmeer, en is hij de producer van het album.
De andere begeleider is een verrassing: gitarist Jan Hendriks. Dé Jan Hendriks ja, van Doe Maar, de invloedrijkste, populairste en eigenlijk ook gewoon beste Nederpopband die Nederland ooit heeft gehad. Hendriks produceerde ook de eerste Nederlandstalige plaat van Baartmans in 2006.
Niet alleen dàt maakt de samenwerking tussen deze drie mannen tijdens deze tour zo treffend. Toen Doe Maar in 2000 weer bij elkaar kwam voor hun eerste reünietournee en vijftien avonden Ahoy in Rotterdam uitverkocht, deden ze dat met een nieuw album, het zwaar onderschatte Klaar. Een van de mooiste nummers op dat album is het midtempo Leven met een zeven, gezongen door Henny Vrienten. De tekst van dat nummer is van… Jack Poels. Het is een uit duizenden herkenbaar Doe Maar-nummer. Een uit duizenden herkenbaar Vrienten-zanglijn. En ook een uit duizenden herkenbare Jack Poels-tekst:
‘Soms ineens de regen op ’t raam
En denk ik aan een naam
En dan stroomt geluk naar binnen
Eén moment en dan is ’t weer weg
Zo snel als ik ’t zeg
’t duurt hoogstens een paar zinnen
En ik zie de bomen op ’t plein
En ik denk: zo moet ’t altijd zijn
’t zal weer opnieuw beginnen
En dat was ’t voor vandaag
Nu is alles wat ik vraag
Leven met ’n zeven
Al dat streven naar een tien
Terwijl ik eigenlijk misschien
Wil leven met een zeven’
LEON VERDONSCHOT
