EGIDIUS
Waar was ik toen de kerselaren
bloeiden als op Museumplein,
alle jonge kelen zongen om
de zomer naar zich toe te trekken?
Waar was ik toen in die vertrouwde
kamer werd gedanst op tafel
tot de flessen rinkelend
meedeinden op hun planken?
Waar was ik toen ik met je klas
het Egidiuslied in het echt ging zien,
mijn laatste kans je gezel te zijn
voor je in dat vliegtuig stapte?
Ik was thuis. Larfde in bed.
Mijn enige koor was het plastic
bestek, twee katten en een vrouw
die het altijd koud had, omdat
we in een sneeuwbol woonden.
DAAN DOESBORGH
Uit: Daan Doesborgh, Moet het zo
Amsterdam, Uitgeverij Van Oorschot, 2024
