Ça va?
Oui, ça va!
Brede grijns.
Brede grijns terug.
Ja, daar zijn we weer. Die expositie al gezien? Op dat festival geweest? Al eens de muziek van die band gehoord? Nee? Ik stuur je wel een link.
Het werden er twee, drie, vier. Tom leverde altijd meer dan beloofd.
Ça va?
Oui, ça va!
Goede kunst kun je ruiken, zei eens iemand. Waar het rook naar goede kunst, was Tom nooit ver weg. Een opening, een presentatie, een bijeenkomst. Waar is Tom? Ah, daar staat ie. Glas in de hand, pretoogjes achter de donkere hoornen bril. Dan die raspende stem.
Ça va?
Oui, ça va!
Tom was overal. We grapten wel eens dat hij op meerdere plaatsen tegelijk kon zijn. Nou ja, in elk geval ernaar onderweg. Altijd ergens naar toe, met die grote, wijde stappen van hem. In rechte lijnen. Af en toe een stippellijn. Hoe dan ook, geen tijd te verspillen.
Ça va?
Oui, ça va!
Toegewijd aan de kunst van het leven. Verbinden is een mateloos misbruikt woord, Tom kende nog de authentieke betekenis ervan. Verbinden, dat is de ene kaars aansteken met de andere. In je werk, in je leven. Hij deed het bij Studio Kernland, daarna bij Schunck, het Bonnefantenmuseum en het Sphinxkwartier.
Ça va?
Oui, ça va!
In zijn diepste zin was hij kwartiermaker van het leven. Kwartier maken voor iedereen die de wereld een beetje beter wilde maken. En mooier. Ook op plekken waar het niet voor de hand ligt. Juist daar. Tot de 29e augustus. Zijn kaars bleek aan twee kanten te hebben gebrand.
Ça va?