ZL-medewerker LEON VERDONSCHOT ontvangt elke zondag om 17 uur een muzikant in zijn talkshow Quarantalks, live vanuit de Muziekgieterij in Maastricht. Deze zondag met Frank Boeijen en ook te zien via de Fb-pagina van Zuiderlucht. Een voorproefje.

In 2016 zag ik Frank Boeijen in Emmen, op een festival dat Retropop heette. Op het hoofdpodium stonden veel classic rockartiesten (Golden Earring en Europe waren de headliners), op het kleinere tweede podium vooral Nederlandse artiesten, met een nadruk op de jaren tachtig. Immers: rétropop.

De jaren ervoor had ik Frank Boeijen alleen op het podium van theaters gezien, met vooral nummers die perfect gedijen bij de aandacht, concentratie en stilte van het theater, maar waarvoor een groot veld bij daglicht, met op en neer wandelende mensen met treetjes bier niet de perfecte setting lijkt.

Die inschatting had hij zelf kennelijk ook gemaakt, want op dat podium in Emmen speelde hij alleen maar oude hits, vooral uit zijn Frank Boeijen Groep-tijd. Ik was vergeten hoeveel hij er heeft. Genoeg om een volledig uur mee te vullen, zo bleek. Hier komt de storm. Welkom in Utopia. Zeg me dat het niet zo is. Paradijs. Zwart wit. Kronenburg Park. Koud in mijn hart. Linda. Winter in Hamburg.

Voor het eerst in vele, vele jaren zou Frank Boeijen weer eens in popzalen staan. Zoals alles dit jaar: ‘zou’.

Hij kreeg veel bijval van het volle veld, en had er zichtbaar plezier in. Ik dacht: misschien moet hij toch nog eens dat theater uit en de clubs in. Voor mensen die niet zitten, maar staan. Geen afgemeten theater-applaus, maar het gejoel van de club. En verdomd, hij ging het dit najaar doen. Voor het eerst in vele, vele jaren zou Frank Boeijen weer eens in popzalen staan. Zoals alles dit jaar: ‘zou’.

Toch heeft hij misschien niet zijn bekendste, maar wel zijn mooiste nummers geschreven toen hij al in de theaters stond. Aan de bezitters van een ziel (2006), Geen gevaar, zijn duet met Paskal Jakobsen uit 2001,Nijmegen bij zonsondergang uit 1998: het zijn allemaal monumenten van nummers, op het snijvlak van Nederpop en chanson. Vertrouwen uit datzelfde 1998 had gewoon een hit moeten worden. Maar ja. Toen was Frank Boeijen al grotendeels van de radio verbannen – behalve in programma’s die ook ‘retro’ in hun format hebben staan.

Tijdens het begin van de coronatijd schreef hij een nieuw nummer óver de coronatijd: De verlaten stad. Het is weer fraai. ‘En het is stil op straat / Niemand te zien / Weg is iedereen / Verlaten lijkt de stad.’ Op de radio hoor je het nauwelijks, maar als hij het straks speelt in theaters, zal het de stilte en aandacht krijgen die het verdient.

Frank Boeijen in Quarantalks: zondag live om 17 uur, o.a. via de Facebookpagina van Zuiderlucht.