In de staart van het jaar heb ik een nieuwe zanger ontdekt. Al zingt hij niet. En ontdekken is ook al niet het juiste woord.
Het algoritme van Spotify raadde Joshua Idehen aan. Het nummer heet Mum Does the Washing, en begint met wemelende stemmetjes. Daarna valt een vette beat binnen. Intussen gaat het over moeders, vuile was en de organisatie van de wereld.
De tekst deed me gniffelen. ‘Die durft nogal’, dacht ik. ‘Wie is dat?’ In tijden van AI en wild uitgebraakte herhalingen worden verrassingen alsmaar kostbaarder. Ik googelde de man ouderwets. Wie doet dat eigenlijk nog? Genoegen nemen met een zoekrobot uit 1998? Ik.
Ik kwam uit bij een man met een bril en zijn tong in een harde krul naar buiten.
Joshua Idehen is een Nigeriaan geboren in Groot-Brittannië die tegenwoordig in Zweden zit. Misschien verklaart het waarom hij wegkomt met een prikmix van moeder, vieze onderbroeken, kots en antisemitisme.
Het was tegelijk pijnlijk, grappig en vertroostend. Want ik geloof niet dat 2024 een vrolijk jaar was voor de wereld. Maar goed, de wasmachines zijn blijven draaien, in Peking, Mar-a-Lago, Moskou en Jeruzalem. Het is behelpen natuurlijk, maar wat doet het deugd. En mijn moeder leeft ook nog.
