Als kunstenaars een onderzoek tonen, dan hangt er negen van de tien keer teveel werk.

Je kijkt mee naar zijstapjes die nergens naar toe gaan, en niet elk werk is even sterk. Het mag, daar is onderzoek voor.

Ook de tentoonstelling Mosa Mystica van kunstenaar, historicus en pianist Koen Broucke is een artistieke zoektocht van zes jaar – maar niet naar een artistieke visie. Die is helder. Hij wil tonen, en dat is zijn onderzoek, hoe licht en weersomstandigheden een omgeving die nooit verandert, toch verandert. Hoe natuur een berg en een dorp in het gareel houdt.

Van ‘less is more’ is geen sprake, getuige de ruim honderd werken. Op ooghoogte gaat de tentoonstelling twee verdiepingen in het ongezellige De Halle in Geel omhoog. En toch gebeurt er iets wonderlijks. Broucke neemt je mee op wandel en in no-time meander je, net zoals de Maas dat daar doet, met hem mee door Waulsort.

Tien jaar geleden kwam Broucke voor Waulsort. Lang verhaal kort: Broucke viel als een blok voor het belle époque-dorpje, waar rijkelui uit Brussel en Antwerpen aan het eind van de negentiende eeuw vakantie vierden. Broucke kocht er een oud huis aan de Maas en is nu een gekend dorpsambassadeur.

Koen Broucke, Cascatelles (2024). Olieverf op doek, 61 x 50 cm. foto Koen Broucke

Mosa Mystica is geen aarzelend onderzoek, maar een uitgesproken liefdesverklaring. Broucke is het soort multi-talent die we op hedendaagse kunstbeurzen en in hippe galeriën even niet zien. Tant pis, maar bovendrijven doet hij altijd. Een frisse colorist en landschapsschilder die zonder te paaien, zonder lieflijk te zijn, toch romantisch werk produceert. Je kijkt mee, en raakt evengoed verwonderd door vondsten op de grond, de lichtinval, de seizoenen, de rust van de natuur. Hoofdrollen zijn er voor de Maas, de mist en de berg Chamia. Die wel meer dan twintig keer is geportretteerd. En voor Sigrid, zijn vrouw. Haar kom je onderweg godbetert twee keer tegen. De concurrentie met de omgeving heeft ze glansrijk verloren.

Niks geen tijdsdocument hier, dit is het leven in de Maasvallei bij Namen. Nu. En het verschilt amper iets van vroeger. En je bedenkt dat de moderne mens veel kwijt is door milieu, dorp, gemeenschap en geschiedenis de nek om te draaien. Broucke draait de perceptie in mijn hoofd om; het grauwe Wallonië is waar ik heen wil. Een prachtig kleine wandelgids met daarin teksten, kaarten, tekeningen en schilderijen en twee uitgewerkte wandelingen koester ik. En resulteert in een hoop gegoogle met als vaakst getikte trefwoorden weekend, wandelen, afstand, hotel en villa. 

Koen Broucke, Mosa Mystica. T/m 16.09 in CC De Werft in Geel. ccdewerft.be